Źródło | Source, 2013, obraz olejny na płótnie | oil on canvas, 70/80 cm

„Karmię was tym, czym sam żyję…”
"Czy można łączyć sztukę z ideologią i filozofią określającymi i kształtującymi dany czas, czy też może istnieje „sztuka dla sztuki” w formie czystej, nieobciążonej żadnym podtekstem? Oczywiście nie, artysta zawsze służył komuś lub czemuś, realizował konkretne zlecenie i jego własnością był tylko styl charakterystyczny dla niego samego i epoki, w jakiej żył i tworzył, oraz wspólny łącznik wykraczający poza to: tradycję odwołującą się do antycznej triady dobra, prawdy, piękna. Na przestrzeni wieków sztuka ewoluowała do form potrafiących coraz lepiej odzwierciedlić doskonałą naturę i im bardziej wzrastały umiejętności warsztatowe, tym lepiej można było za ich pomocą połączyć  to, co widzą oczy fizyczne z tym, co jest dostrzegalne dla ducha: nienamacalne, lecz odczuwalne piękno. Zarówno martwe natury Hedy jak i religijna twórczość Fra Angelico potrafią w takim samym stopniu zaspokoić wrodzone pragnienie estetyki, które tkwi w każdym człowieku. Zwykła, by nie rzec banalna treść, może stać się nośnikiem zachwytu nad ludzkim talentem. Jednakże od chwili, gdy artyści awangardowi postanowili pójść w ślady burzycieli ładu społecznego i zastosować rewolucję w sztuce buntując się przeciw Tradycji, także i na tym polu nastąpił odwrót od wartości, jakie były fundamentem całej kultury Zachodu. Czy patrząc na dokonania akcjonistów wiedeńskich stanowiących ostentacyjny znak sprzeciwu przeciwko religii i obyczajowości, potrafimy wzbudzić w sobie inne wrażenia prócz szoku i wstrętu, a w najlepszym razie zwykłego niezrozumienia? Czy oglądając współczesne instalacje nie dojdziemy do prostego wniosku, że właściwie każdy z nas może być „artystą”, skoro do rangi wielkiego dzieła  urasta nieskomplikowana w formie i treści kompozycja złożona z kawałka tektury i sznurka lub ludzkie wydzieliny? Obecnie artysta przyjął rolę kontestatora tradycyjnych wartości, a brak talentu zastępuje nurzanie się w meandrach osobistych fobii i wypaczonej wizji świata, jakie powstają po  sprowadzeniu  sztuki do poziomu wulgarnie ukazanej materii. Proces ten odbywa się przy pomocy profanum, bo tylko to pozostaje po obdarciu jej z sacrum. Twórca przestał przekształcać naturę z równoczesnym zachowaniem tego, co w niej jest  najpiękniejsze i całkowicie niezależne od niego: harmonią i estetyką. Dlatego też obcujemy ze sztuką brzydką, prymitywną i złą bo "inde pasco, unde pascor – karmię was tym, czym sam żyję", jak rzekł św. Augustyn." - Joanna Babiarz

„I feed you with what I feed on.” Saint Augustine
"Can art be linked with ideology and philosophy defining and shaping times in which we live in? Or is there art for art's sake in a pure form, influenced by nothing. Of course not. Artists always served something or someone. They carried out specific orders. Their only possession was the unique style specific of time and place in which they created. And the eternal link to the past of antic triad: goodness, truth and beauty. Over the centuries art developed towards forms that could best resemble perfect nature. The more efficient art became the more possible it was to combine that what could be seen with eyes with something perceived only by spirit. Beauty, impossible to define but deeply felt. The still art by Heda can suffice the inborn desire for aesthetics to the same degree as religious work by Fra Angelico. A common, not to say, banal content, can be a false reason for fascination over human talent. But since the avant garde artists followed the social revolutionaries and rebelled against the tradition, also in this field, the  fundamental values for Western culture, were turned down. Looking at the shocking works of the Vienesse Actionists that oppose religion and morals can we feel anything other than abomination and objection? Or at the most, lack of understanding? Looking at the modern art installations, we can easily come to conclusion that everyone can be called an artist nowadays if even the simplest combinations of straw and paper pieces, or human secretions are perceived as a great work of art. In the present days an artist rebels against traditional values. His lack of talent, he tries to hide in the pits of personal phobia and crooked vision of the world that are projected in the profane, lowbrow product he calls art. All of this happens when art is deprived of sacrum. Artists ceased to transform natural world with a simultaneous, preserving its inherent qualities such as harmony and aesthetics, independent of their influence. This is why we experience art that is ugly, primitive and evil because „inde pasco, unde pascor” - I feed you with what I feed on. As Saint Augustin put it." - Joanna Babiarz